حسن بن عبد الله بن محمد بن عیسى ، از پدرش ، از حسن بن محبوب از علاء بن رزین ، ازمحمد بن مسلم ، از حضرت ابى جعفر علیه السلامنقل کرده که آن جناب فرمودند:
حضرت على : الحسن علیه السلام مى فرمودند:
هر مومنى که بخاطر شهادت حسین بن على علیه السلام گریه کند تا اشگش بر گونههایش جارى گردد خداوند منان غرفه اى در بهشت به او دهد که مدت ها در آن ساکن گردد وهر مومنى بخاطر ایذاء و آزارى که از دشمنان ما در دنیا به ما رسیده گریه کند تا اشگشبر گونه هایش جارى شود خداوند متعال در بهشت به او جایگاه شایسته اى دهد و هرمومنى در راه ما اذیت و آزارى به او رسد پس بگرید تا اشگش بر گونه هایش جارىگردد خداوند متعال آزار و ناراحتى را از او بگرداند و در روز قیامت از غضب و آتش دوزخ درامانش قرار دهد.

على بن الحسین بن موسى ، از سعد بن عبد الله ، از موسى بن عمر، از حسن بن على ، ازمیثمى نقل کرده ، وى گفت :
حضرت ابو عبد الله علیه السلام فرمودند:
اى یعقوب آیا تا به حال دیده اى که جغدى در روز آواز بخواند؟
وى گفت : خیر.
حضرت فرمودند: مى دانى چرا؟
عرض کرد: خیر.
امام علیه السلام فرمودند: براى اینکه طول روز را این حیوان صائم بوده و وقتى شبفرا رسید افطار کرده و از آنچه خداوند منان روزى او کرده استفاده نموده سپس پیوستهتا صبح بدمد بر مصائب حضرت حسین بن على علیه السلام زمزمه نموده و نوحه سرائىمى کند.

از على علیه السلام نقل شده که مى فرمود: من بنده خدا و برادر رسول خدایم من صدیق اکبرم ، به غیر از من هر کس این دعا را بکند دروغگو و افتراگر است ، هفت سال پیش از مردم با رسول خدا نماز خواندم .

ابن عباس میگفت : اولین کسى که با پیغمبر نماز خواند على بود، جابر بن عبدالله مى گفت : رسول خدا روز دوشنبه مبعوث شد و على روز سه شنبه با او نماز خواند، زیدبن ارقم میگفت : على اولین مسلمان است . مدرک کتاب الکامل ج 2 ص 37.

((على علیه السلام شش ساله بود که رسول خدا او را بخانه خود برد و مانند یگانه پسر خانواده زیر تربیت خود قرار داده تمام اخلاق و روحیات خود را در مدت چهار و پنج سال به او منتقل ساخت ، خود آن حضرت در خطبه قاصعه میفرماید: وضعنى فى حجره و انا ولد یضمنى الى صدره و یکنفنى فى فراشه و یمسنى جسده : مرا در آغوش خود قرار مى داد در حالى که من پسر بچه بودم بسینه خود مى چسباند، در بستر خود مرا جا میداد بدن شریف خود را در تماس من قرار میداد.))

((با این وضع نارسا است اگر بگوییم : على ایمان آورد چون کافر نبود که ایمان بیاورد، بلکه از اول مؤمن بود، خود حضرت در خطبه چهارم نهج البلاغه میفرماید: ما شککت فى الحق مذاریته در حق شک نکردم از روى که آنرا بمن نشان دادند - ع ))

عبداله بن عباس که بخاطر وسعت علم و اطلاعاتش به ((حبر الامه ))معروف و از شاگردان و ارادتمندان امیر المومنین علیه السلام ، مادرش ‍ لبابه کبرى بود، موقعى که رسول خدا و بنى هاشم در شعب ابوطالب محصور بودند بدنیا آمد، موقع وفات رسول خدا سیزده سال داشت و بقولى پانزده سال ، در سال 68 هجرى در طائف از دنیا رفت .

جابر بن عبداله انصارى از طائفه خزرج و یکى از بزرگان اصحاب رسول خدا و از دوستداران خاندان عصمت و طهارت بود، خدمت على علیه السلام و امام حسن و امام حسین و امام زین العابدین و امام باقر علیهم السلام را درک نمود، 94 سال در دنیا عمر کرد، بسال 74 یا 77 وفات یافت . زید بن ارقم از طائفه خزرج و از سابقین در اسلام است ، در اکثر غزوات رسول اکرم شرکت داشت ، وى از علاقمندان على علیه السلام بود و در جنگ صفین شرکت کرد، بعدا ساکن کوفه شد و در آنجا خانه بنا نمود تا در سال 68 در زمان مختار از دنیا رفت .