علی بن أسباط مصری می گوید چشمم به جمال امام جواد (ع) افتاد در حالی که امام (ع) طفل بود با دقت به سر و پا و قامتش نگاه می کردم تا شکل و شمائل حضرت را برای مردم مصر تعریف کنم. در این موقع امام (ع) نشست و فرمود: یا عَلِیُّ اِنَّ اللهَ اِحْتجَّ فیِ الاِمامَهِ بمِثْلِ مَا احْتَجَّ فیِ النُّبُوَّهِ قالَ اللهَ تَعالی:«وَ آتَیْناهُ الحکْمَ صَبِیّاً. وَلَمّا بَلَغَ أشُدَّه وَ بَلَغَ اَرْبَعینَ سَنَهً»
ای علی: خداوند در امامت نیز همانند نبوت احتجاج کرده و فرموده است. به یحیی در خردسالی نبوت دادیم - و چون به قوت رسیده و به چهل سال رسید
(بحار الانوار، ج50، ص20،48)

امام جواد(ع):  
الثِّقَةُ بِاللَّهِ تَعَالَى ثَمَنٌ لِکُلِ غَالٍ وَ سُلَّمٌ إِلَى کُلِّ عَال . بحارالانوار ،ج75،ص363
 اعتماد به خداوند بهای هرچیز گرانبها و نردبان هر امر بلند مرتبه ای است.